قالب وبلاگ

اینترنت نتیجهٔ افکار و رویاهای عده ای  است که بر ارزش بالقوه کارآیی کامپیوتر در رد و بدل کردن اطلاعات تحقیقاتی و توسعه دانش در زمینه‌های اجتماعی، صنعتی و نظامی  از سالهای دهه ۱۹۶۰   آگاهی داشتند. در سال ۱۹۶۲ جی. سی. ای. لیکلیدر در دانشگاه ‌ام . آی. تی.(M.I.T) نخستین کسی بود که یک شبکهٔ اینترنتی را ارائه داد و در اواخر سال ۱۹۶۲ به آژانس پروژه‌های پیشرفته تحقیقا تی و دفاعی برای توسعه دادن اینترنت، دارپا DARPA))، نقل مکان کرد. لئونارد کلاین راک، از ام. آ ی . تی. و بعد عضو یو. سی. ا ل. ای (.U.C.L.A) فرضیه ارسال داده‌ها  (packets)که اساس ارتباط اینترنتی است را ارائه داد.

در سال ۱۹۶۵، لورنس رابرت از دانشگاه ام. آ ی. تی. یک کامپیوتر در ماساچوست را از طریق خط تلفنی به یک کامپیوتر در کالیفرنیا متصل کرد. این کار امکان پذیر بودن ایجاد یک شبکه‌ ارتباطی را ثابت کرد ولی در عین حال نشان داد که مدار مخابراتی، برای اتصال شبکه‌های کا مپیوتری ناکافی است. او نظریه ارسال داده‌های کلا ین راک را ثابت کرد. رابرتس در سال ۱۹۶۶ به دارپا منتقل شد و نقشه ای  را برای آرپانت (ARPANET) گسترش داد. این افراد و افراد دیگری که در این مقاله نا شناخته خواهند بود  بنیا ن گزاران واقعی اینترنت هستند. نطفه اولیه اینترنت که پیش از این به عنوان آرپانت شناخته میشد در سال ۱۹۶۹ تحت قراردادی توسط آژانس پروژه‌های پیشرفتهٔ تحقیقاتی آرپا (ARPA) به وجود آمد و هسته تشکیل دهنده آن چهار کامپیوتر در چهار دانشگاه مختلف بود که یو.سی.ال.ای. ، استانفورد، یو.سی.اس.بی‌. و دانشگاه یوتا را به هم وصل کرد.

در دسامبر ۱۹۶۹، قراردادی به وسیلهٔ بی‌. بی‌. ان. در کمبریج و زیر نظر باب کان بسته شدکه به موجب آن تا ژوئن سال ۱۹۷۰ ام. آی. تی، هاروارد، بی‌. بی‌. ان. و شرکت توسعه‌ ای سیستم‌ها (اس. دی.سی.) در سانتا مونیکا به اینترنت متصل شدند. تا ژانویه سال ۱۹۷۱ استنفورد، لابراتوار لینکلن در ام. آی.تی،  کارنگی ملون، و کیس وسترن ریزرو  به این شبکه متصل شدند. در ظرف چندین ماه، ناسا، مایتر، بوروس ، و دانشگاه ایلینوی به شبکه اضافه شدند و بعد ها سازمان‌های بسیار دیگری به این مجموعه اضافه شد.

اینترنت طوری طرح ریزی و ساخته شده بود که میتوانست ارتباط بین شبکه‌ها را حتی اگر بعضی از مکان‌های کامپیوتری تحت حملهٔ بمب اتمی قرار میگرفتند، حفظ کند. به این ترتیب که اگر مسیر‌ مستقیمی برای برقراری ارتباط بین کامپیوتر‌ها در دسترس نبود، کامپیوترها می توانستند از طریق مسیرهای ثانوی با هم ارتباط بر قرار کنند. اینترنت ابتدا از سوی متخصصین کامپیوتر، مهندسان، دانشمندان، و کتاب داران در کتابخانه ها مورد استفاده قرار می گرفت. کامپیوتر وسیلهٔ ای نبود که مردم بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند. در آن زمان کامپیوتر‌های شخصی در دفاتر و منازل وجود نداشتند و حتی کسی پیدا نمی‌شد که بتواند از چگونگی کاربرد آنها سر در آورد. متخصصین کامپیوتر، مهندسان، دانشمندان و کتاب داران باید کار کردن با سیستم پیچیدهٔ کامپیوتری را یاد میگرفتند.

در سال ۱۹۷۲ ایمیل در آرپانت به وسیلهٔ ری تاملینسون (Ray Tomlinson) در بی. بی‌. ان. درست شد. او از علامت @ که یکی از علامت‌های در دسترس روی ماشین تله تایپ بود استفاده کرد تا اسم و آدرس استفاده کننده اینترنت را به یکدیگر ربط دهد.

در سال ۱۹۷۲ زبان قراردادی تل نت نوشته شد و امکان دستیابی به کامپیوتر از راه دور فراهم شد. این سند  نخست به عنوان درخواست  Request for Comments-RFC منتشر شد. درخواست برای کامنت وسیله ای است برای تشریک مساعی بر روی پروژه های جمعی.  قرار داد اف. تی. پی‌، انتقال پرونده  بین دو کامپیوتر یا دو سایت کامپیوتری ‌را  ممکن ساخت و سندش در سال ۱۹۷۳ منتشر شد و از آن در دسترس هرکس که قرارداد نامه اف. تی. پی را امضا میکرد قرار میگرفت.

در اواخر دهه ۱۹۶۰ کتابداران شروع به اتوماتیزه کردن و در شبکه قرار دادن فهرست‌های خود به طور مستقل از آرپا کردند. کتابخانه مرکزی اوهایو در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ رهبری کل کتابخانه‌های اوهایو را بر عهده گرفت. در اواسط سال ۱۹۷۰، شرکای بیشتری از نیواینگلند گرفته تا ایالات غربی و مرکزی آمریکا به اوهایو پیوستند و یک شبکه ملی و بعد جهانی به وجود آوردند. کاتالوگ‌ها و فهرست‌های کامپیوتری کتابها که در اوایل کار مورد اسقبال  مردم  قرار نگرفته بود،  نخست از طریق تل نت، بر روی یک مدل مخصوصی از آی. بی‌.‌ام به اسم تی. ان. ۳۲۷۰، و  سپس از طریق شبکه اینترنتی در دسترس عموم قرار گرفتند.

از همان اوایل بوجود آمدن شبکه های اولیه اینترنتی، وجود یک سلسله قراردادها و استانداردهایی که بتواند امکانات جدیدی برای توسعه اینترنت را بوجود آورده و تسهیلاتی برای ارتباط برقرار کردن بین سیستم های مختلف فراهم آورد آشکار شد. در سالهای هفتاد میلادی، یکی از قراردادهای پیشنهادی ناظر بر نقل و انتقال بسته های اطلاعاتی به نام TCP/IP تدوین شد. معماری TCP/IP توسط باب کان Bob Kahn در B.B.N و بعد‌ها توسط وینت سرف  Vint serfو افراد دیگری توسعه پیدا کرد. در سال ۱۹۸۰در وزارت دفاع آمریکا نسخه کنترل شبکه ای، جای خود را به TCP/IP داد و در سال ۱۹۸۳، TCP/IP استفاده جهانی پیدا کرد.
در لابراتور‌های بل Bell نسخهٔ کپی یونیکس به یونیکس (UUCP) اختراع شد. در سال ۱۹۷۹، Usenet بر پایه UUCP شروع به کار کرد. گروه‌های خبر در اینترنت که به کاربران اجازه گفتگو و تشریک مساعی می داد تا بر روی یک موضوع تبادل نظر می کنند، وسیله‌ای برای ردو بدل اطلاعات در دنیا شدند. با وجود اینکه Usenet برای انتقال اطلاعات از TCP/IP استفاده نمیکند و به عنوان قسمتی از اینترنت شناخته نمی ‌شود، سیستم‌های یونیکس را در دنیا به هم وصل میکرد و سایت‌های اینترنتی از دسترس بودن این گروه‌های خبری استفاده میبردند و این مساله برای  ساختن شبکه های اجتماعی در اینترنت مهم بود. 
 به همین منوال بیت نت(Bitnet)  پردازنده‌های اصلی IBM  را در مراکز آموزشی و دانشگاه ها در تمام دنیا به هم وصل کرد و سرویس ایمیل را در سال ۱۹۸۱ شروع کرد. نرم افزار لیست سرو(Listserv)  برای ارتباط شبکه‌ای توسعه پیدا کرد. در عین حال بمنظور تسهیل ارتباط بین بیت نت و اینترنت تکنولوژی دروازه Gateway توسعه پیدا کرد و به این ترتیب امکان ردو بدل ایمیل به وجود آمد. لیست سرو و فرم‌های دیگری از ایمیل که یک عنصر اصلی دیگر در شبکه ارتباطی بودند ساخته شدند. 
 در سال ۱۹۸۶، بنیاد علوم جهانی (NSF) برروی تکنولوژی NSFNet سرمایه گذاری کرد. این بنیاد برای یک دهه عهده دار NSFNet شد و مقرراتی برای استفاده‌های غیر انتفاعی دولتی و تحقیقی به ثبت رساند. وقتی که دستورالعمل‌ها (پروتکل) برای ایمیل در زبان انتقال پرونده های الکترونیک یا اف تی پی (FTP) و تل نت (Telnet) استاندارد شدند، برای کاربران بالقوه ای که با الزامات تکنولوژی جدید آشنایی نداشتند یادگیری استفاده از شبکه ها آسان تر شد. در مقایسه با استانداردهای امروزی، بیست سال پیش استفاده از شبکه اینترنتی آسان نبود ولی استفاده از شبکه برای بسیاری از مردم به خصوص دانشجویان دانشگاه‌ها آسان تر شده بود.  بخش‌های دیگری دانشگاهی نظیر کتابخانه ها، بخش‌های کامپیوتری، فیزیک و مهندسی‌، راه‌هایی را برای استفاده از شبکه‌های کامپیوتر ی با هدف ارتباط با همکارانشان در دنیا و برای ردوبدل کردن پرونده‌ها و اطلاعات پیدا کردند. 
 قبلا به دلیل اینکه شمارهٔ سایت‌های اینترنتی کم بود، جستجو و دستیابی به اطلاعات مورد علاقه برای عموم آسانر بود. اما به مرور زمان به خاطر اینکه دانشگاه ها، سازمان‌ها و کتابخانه‌های بیشتری به اینترنت متصل شدند، این امر سخت تر شد و احتیاج به ابزار و وسیله‌های بیشتری بود تا اطلاعات در مورد دسترس را در فهرست های منظم و قابل استفاده جای دهد. 
 در سال ۱۹۸۹، نخستین تلاش برای فهرست دادن به اطلاعات اینترنتی، غیر از فهرست کردن کتابخانه‌ها به وسیلهٔ پیتر دوچPeter Deutsch و همکارانش در دانشگاه مک گیل(Mc Gill) در مانترآل کانادا با به وجود آوردن یک سیستم بایگانی در سایت FTP به اسم آرچی(Archie) انجام گرفت. این نرم افزار به طور متناوب به همهٔ سایت‌های FTP موجود دسترسی پیدا میکرد بطوریکه یک فهرست قابل جستجو به وجود ‌‌آورد. دستورالعمل برای جستجو در آرچی از یونیکس سرچشمه گرفت و برای رسیدن به هدف به اطلاعاتی از یونیکس لازم بود تا از آرچی با آخرین ظرفیتش برای این کار استفاده شود. 
 در همین زمان، بروستر کال Brewster Kahle که در شرکت ماشین‌های متفکر کار میکرد، وایس WAISَ را ارائه داد که میتوانست یک متن کاملی از پایگاه اطلاعاتی را فهرست بدهد و به جستجوی فایل‌های مورد درخواست امکان می داد. این امر باعث شد تا به سرعت نسخه‌های متفاوتی با درجات مختلفی از پیچیدگی و توانایی توسعه پیدا کردند و ساده‌ترین اینها در دسترس عموم قرار گرفت. در اوج این حرکت، ماشین‌ها و دستگاه های هوشمند به ۶۰۰ پایگاه اطلاعاتی در نقاط مختلف دنیا متصل شدند و همگی به وسیلهٔ وایس فهرست داده میشدند. این اطلاعات، در یک دستگاه کاملUSENET در قسمت سوالات پرسیده شده مکرر و نسخه‌های کاری کاغذی مانندRFC به وسیلهٔ برنامه‌هایی که استاندارد های اینترنت را توسعه میدهند قرار گرفتند. این نسخه ها مانند آرچی قابل فهم نبودند و احتیاج به تلاش زیادی برای یادگیری داشتند تا بتوانند به خوبی استفاده شوند. 
 پیتر اسکاتPeter Scott از دانشگاه سسکتچون Saskatchewan به ضرورت فراهم کردن اطلاعات درباره تمام فهرستهای کتاب خانه‌ها و همچنین اطلاعات دیگر موجود در شبکه پی برد و آن ها را در کاتالوگ هایتل نت Hytelnet جمع آوری کرد. این عمل یک مکان مشخص برای دسترسی به فهرست کتابخانه‌ها و بقیه اطلاعات قابل دسترسی با تل نت و چگونگی استفاده از آنها را به وجود آورد. پیتر اسکات این اطلاعات را برای سالها نگهداری کرد و در سال ۱۹۹۷ به اطلاعات شبکه‌ای با اضافه کردن HyWebCat فهرست داد. 
 در سال ۱۹۹۱، دانشگاه مینه سوتا، اولین مدل استفاده ساده اینترنتی‌ را گسترش داد. دانشگاه مینه سوتا سعی‌ کرد تا یک فهرست ساده برای دستیابی به پرونده های الکترونیکی (فایل) و اطلاعات موجود از طریق یک شبکه داخلی را به وجود آورد. مذاکراتی بین طرفدارن سیستم مرکزی و کسانی‌ که میخواستند سیستم‌های کوچکتر اطلاعاتی را ارائه دهند به وجود آمد. در ابتدا طرفداران سیستم مرکزی مباحثه را بردند ولی‌ وقتی‌ طرفداران سیستم‌های کوچکتر اعلام کردند که میتوانند یک نمونهٔ اولیه آزمایشی ارائه دهند، به آنها اجازه داده شد تا سیستم خود را به آزمایش بگذارند. 
 سیستم اینترنتی به اسم گوفر (Gopher) که از آرم لاکپشت طلایی دانشگاه مینه سوتا اقتباس شده بود شروع به کار کرد. طرز کار با سیستم گوفر به این ترتیب بود که برای انتخاب فهرست مورد نظر روی یک شماره کلیک میشد و یک کلمه تایپ میشد. زمانی‌ که دانشگاه نوادا در رینو سیستم جستجوگر فهرستی ورونیکا را توسعه داد، قابلیت استفاده از گوفر تسهیل پیدا کرد. 
 نام ورونیکا از حروف اول VERONICA - Very Easy Rodent Oriented Nationwide Index to Computerized Archives الهام گرفته شده بود. یک بسته الکترونیکی به نام عنکبوت به طرف فهرست گوفر می ‌‌خزید و شاخه‌های اطلاعاتی مختلف را جمع آوری و بعد به هم وصل میکرد. نرم افزار ورونیکا به حدی مشهور شده بود که ترافیک الکترونیکی در شبکه ها را به طرز فاحشی افزایش داد، و با وجود اینکه سایتهای  بسیاری با استفاده از ورونیکا توسعه پیدا کرده بودند، ولی بازهم متصل شدن به ورونیکا هنوز دشوار بود. بعد‌ها نرم افزار فهرستی متشابهی به اسم جاگ هد (JugHead) برای سایتها‌ توسعه پیدا کرد. 
 در سال ۱۹۸۹ یک اتفاق مهم دیگری در ساده ساختن اینترنت اتفاق افتاد. در کرن Cern، که یک لابراتور فیزیک هسته‌ای در اروپا است، شخصی‌ به نام تیم بی لی Tim B Lee و همکارانش روش جدیدی برای توزیع اطلاعات پیشنهاد کردند. این قرارداد در سال ۱۹۹۱ شبکه پهناور جهانی ‌(world wide web) نامیده شد که پایه و اساس نمایشی سایتهای اینترنتی که متن یک لینک را به متن دیگر وصل میکنند است. هر بار که یک نفر  لینکی را برای خواندن باز می‌کند، این سیستم مورد استفاده قرار می گیرد. با اینکه درست کردن این سیستم قبل از گوفر شروع شده بود، مدت بیشتری طول کشید تا توسعه پیدا کند. 
 توسعه براوزر تصویری به اسم موزایک توسط مارک اندریسن (Marc Andreseen)و همکارانش در مرکز جهانی‌ کامپیوتر کاربردی قرار داد بالا را اعتلا بخشید. بعد‌ها اندریسن، مغز متفکر پنهانی کمپانی نت اسکیپ (Net Scape) شد که پیش از اینترنت اکسپلورر (Internet Explorer) شرکت میکروسافت موفق‌ترین برا وزر و سرور تصویری بود  را گسترش داد. 
 از آنجا که  بودجه اینترنت از طرف دولت تامین میشد، استفاده از اینترنت محدود به تحقیق، تدریس، و استفاده‌های دولتی بود. استفاده‌های تجاری از اینترنت مگر اینکه هدف‌های تحقیقی و تدریسی داشتند، ممنوع بود. این روش تا اوایل سال ۱۹۹۰ زمانی‌ که شبکه‌های تجاری مستقل شروع به کار کردند، ادامه پیدا کرد. بعد‌ها اطلاعات میتوانستند از یک مرکز تجاری از یک طرف کشور به مرکز تجاری دیگری در نقطه دیگری از کشور بدون ا نظر دولت ، منتقل شوند. 
 دلفی ‌(Delphi) اولین نرم افزار تجاری در جهان بود که دستیابی به اینترنت را برای مشترکانش با در دسترس قرار دادن آدرس ایمیل و سرویس اینترنتی کامل در نوامبر ۱۹۹۲ فراهم ساخت. در ماه مه سال ۱۹۹۵ وقتی‌ بنیاد جهانی‌ علوم از زیر حمایت اینترنت خارج شد و اینترنت به شبکه‌های تجاری متکی شد، محدودیت تجاری از اینترنت خاتمه پیدا کرد و شرکت هایی نظیر AOL و Prodigy, Compuserve به وجود آمدند. از آنجا که استفاده تجاری از اینترنت رفته رفته گسترش پیدا کرد و جلو تر موسسات آموزشی برای استفاده از اینترنت پول پرداخت میکردند، عدم حمایت و ضمانت بنیاد جهانی‌ علوم از اینترنت تاثیر محسوسی در هزینه اینترنت نداشت. 
 امروزه بنیاد جهانی‌ علوم از اینترنت برای استفاده در سازمان‌های فرهنگی‌ و در دانشگاه ها، مدارس و کتابخانه‌های دولتی و سازمان‌های تحقیقی حمایت می‌کند و این امر باعث افزایش استفاده کنندگان از اینترنت شده است. ورود همه جانبه ‌ مایکروسافت به بازار های مرورگر (براوزر)، سرور، و سرویس اینترنتی حرکت به طرف استفاده تجاری از اینترنت را تکمیل کرد. 
 ارائه ویندوز -۹۸ در ماه ژوئن ۱۹۹۸ همراه با مرورگر میکروسافت به روی کامپیوتر ، قصد بیل گیتس برای سرمایه گذاری در رشد دادن اینترنت را آشکار کرد. در این زمان پیشرفت هنگفت اینترنت که کسب و تجارت را وارد عرصه اینترنت کرده است، نیاز به پیداکردن مدل‌های مناسب اقتصادی را اشکارتر کرده است. سرویس‌های رایگان  که به وسیله تبلیغات حمایت میشوند، موقتا یک مقدار از هزینه اینترنت را به سود مشتری کاهش داده اند. سرویس‌هایی‌ مانند دلفی ‌(Delphi)، صفحه‌های شبکه‌ای مجانی‌ و اتاق‌های گفتگو را برای به وجود آوردن مجتمع‌های اینترنتی ارائه داده اند. 
 فروش کامپیوتری محصولاتی از قبیل کتاب، موزیک، و کامپیوتر به سرعت افزایش پیدا کردند ولی‌ سود ناشی‌ از فروش این محصولات هنوز به اندازه کافی سودمند نیست زیرا قیمت‌ها به آسانی در کامپیوتر مقایسه میشوند و همهٔ سایتها قابل اطمینان نیستند. 
 مدل‌های تجارتی که هر محصولی را برای هر سلیقه و نیازی را ارائه میدهند و همچنین حراجی ها، مدل‌های تجاری موفقی در اینترنت هستند. 
 اتصال تایم وارنرTime Warner به AOL بزرگترین ادغام اینترنتی در تاریخ بود که رشد تجارت اینترنتی را آشکار کرد. مسیر کنونی اینترنت به طرف توسعه سریع تر اتصال به اینترنت حرکت می‌کند.  

تا چند سال پیش مودم‌ها K56 و تهیه کنندگانی که این مودم‌ها را حمایت میکردد رواج داشت. سپس تکنولوژی دی اس ال جای مودم ها را گرفت بطوریکه اکنو در جوامع غربی ارتباط از طریق مودم کاملا از دور خارج شده و دی اس ال و کابل رواج دارد. مودم از سرعت  کافی‌ برای انتقال فایل‌های صوتی و تصویری با کیفیت عالی‌ برخوردار نیست. در عین حال، با همه گیر شدن دی اس ال و کابل، تکنولوژی  فایوس ( FIOS ) نیز در حال گسترش است. در تکنولوژی فایوس، بسته های اطلاعاتی بر ر وی امواج نور سوار شده و با سرعت نور منتقل می شوند.  

اینترنت بی‌ سیم در چند سال گذشته به سرعت رشد کرده است و مسافران به دنبال مکان‌هایی‌ برای اقامت میگردند که از تکنولوژی وای‌فای ‌ Wi-Fi برخوردارند تا بتوانند وقتی که از خانه دور هستند با سرعت بالا به اینترنت متصل شوند. بسیاری از فرودگاه ها، قهوه خانه ها، و هتل‌ها سرویس اینترنتی را به طور مجانی‌ برای مردم فراهم می‌‌کنند. رشد بعدی اینترنت، حرکت به طرف دستیابی به یک سیستم اینترنتی بی‌ سیم جهانی‌ است به طوری که در هر مکانی از دنیا قابل دستیابی باشد. مساله دیگری که بر روی کار طراحان اینترنتی تاثیر هنگفتی گذاشته است رشد وسیله‌های کوچک تری از قبیل تلفن های همرا، بلک بری، آیفون و آی پد است که همگی به اینترنت وصل میشوند. 
 صفحه‌های کوچک تر، کامپیوتر‌های شخصی‌ جیبی‌، تلفن‌های هوشمند، بازی‌های کامپیوتری و حتی جی پی‌ اس اکنون میتوانند به شبکه اینترنتی وصل شوند و اطلاعات مورد نیاز هر کاربری را در دسترس وی قرار دهند.